پاسخگویی به شبهات اعتقادی نقش دعا در رفع بیماریها به خصوص کرونا

به گزارش خبر گزاری کوثر از کرج خانم فتحی مدیر مدرسه اظهار داشت: کرسی آزاد اندیشی به شکل دو سویه همراه با استاد مدافع خانم آزادی، استاد منتقد خانم نعمتی و استاد داور خانم امانی در سامانه سیما برگزار شد. رئوس مباحث مطرح شده عبارت بودند از رابطه دعا، اثرگذاری آن بر رفع بیماری و محل های استجابت دعا.

وی بیان داشت: کرسی با تعریفی از دعا، جایگاه آن و اثرگذاری دعا توسط استاد داور آغاز شد. سپس استاد منتقد شبهاتی از قبیل، رد نقش دعا در رفع بیماری و تاکید بر توسعه دانش پزشکی، محدودیت اثرگذاری دعا در درمان، به اعصاب و ایجاد آرامش؛ و تناقض بستن مساجد و حرم های معصومین به عنوان محل های استجابت دعا در درمان بیماری مطرح کرد. در ادامه استاد مدافع با بیان این که این عالَم بر پایه اسباب مادی و معنوی و نظام علیت استوار بوده ارتباط دعا و درمان را دوسویه دانست و به اهتمام ائمه به رعایت اصول بهداشتی و توصیه های مؤکد بر دعا در کنار درمان و اثرگذاری آن اشاره کرد. سپس ایشان فرق دعا و تلقین در علم روانشناسی را در درمان بیان کرده و اثرات دعا را به دلیل اتصال به مبدأ هستی برتر از تلقین معرفی نمود. در ادامه ایشان بستن مساجد و حرم های معصومین را به دلیل جلوگیری از ایجاد تجمع و گسترش شیوع کرونا دانست.

خانم فتحی در ادامه اذعان داشت استاد داور در جمع بندی نهایی گفت: تأثیر دعا در رفع بیماری ها بسیار زیاد است.

چنانچه آيات مختلفي به روي آوردن به خداوند و دعا كردن به سوي خالق يكتا براي شفا و درمان بيماري ها اشاره دارد همچون آیه«وَ اذَا مَرِضتُ فَهُوَ يَشفِينِ» . در سال های اخیر دانشمندان بر اثر گذاری دعا بر درمان مهر تأیید زده اند.

همچون : بررسي اثر دعا درماني در درمان بيماران قلبي (هاريس و گودا و ديگران، 1999 ) ایشان در ادامه تصریح کرد تأثیر علل معنوی در سلامت و بیماری جسمی، با وساطت همان علل مادی صورت می پذیرد؛ انبیا و امامان الهی نیز هنگام بیماری به پزشک مراجعه و استفاده از دارو را تجویز می کردند و به سببیت اسباب در جریان امور،اعتقاد داشتند و شفای الهی را نیز در همین چارچوب می دیدند. در رد تلقین ادلهای همچون این بیان کردند که در تلقین ، شخص در خود فرورفته متکی به خویش و از انگارههای غربی اومانیستی است اما دعا ارتباط با مبدأ هستى و رها سازنده ی آدمى از غربت و تنهایى و نگاه به بالاتر است. طبق آیات قرآن سنت عمومی خداوند در رابطه با مؤمنین چنین است که آنها را بیشتر به سختی، بلا، بیماری و... مبتلا میکند: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ» طبق این سنت الهی قرار نیست اگر کسی ایمان آورد یا اهل مسجد شد از تمامی آفات و بلایا در امان و عافیت باشد. از طرفی چون خدای متعال در همه جا حضور دارد در هر جایی خواندن دعا امکان دارد. پس درمان بیماری با علل قریب مادی و معنوی بعید همراه با هم امکان پذیر است. ایشان در انتها اظهار داشت، دعا نقش مؤثری در رفع بیماری داشته و دعا به عنوان اسباب معنوی و دارو از اسباب مادی در درمان شخص بیمار مکمل یکدیگرند.